در دسترس بودن

خبر عود بیماری ویلانووا ضربه سختی به بارسلونا زد. باشگاه کاتالان همین اخیرا روبی، مربی جیرونا را استخدام کرده بود تا در مواقع ضروری جای تیتو را بگیرد. آنها انتظار نداشتند که تیتو کلا از سمت خود کنار برود.

اواخر جولای است و این زمان بی‌تردید بهترین موقع ممکن برای جستجوی مربیان نیست. مربی تاتنهام، آندره ویلاش-بواش همان اوایل به عنوان گزینه‌ اصلی مطرح شد اما بارسا بخت اندکی برای این دارد که مربی پرتغالی را ترغیب کند پروژه آینده‌دارش در تاتنهام را تنها پس از یک سال رها کرده و در چنین زمانی باشگاهش را عوض کند.

مایکل لادروپ هم پس از فصلی موفق در باشگاه سوانزی خود را به این باشگاه ولزی متعهد می‌داند. مربی دانمارکی که سابقه بازی در رئال مادرید را هم دارد مورد توجه این باشگاه هم قرار گرفته بود اما قراردادی جدید امضا کرد و در لیگ برتر ماند. او می‌داند که رفتن به نوکمپ خشم مدیران باشگاه را برمی‌انگیزد.

لوییس انریکه هم شرایط مشابهی دارد. او به‌تازگی قراردادی با سلتاویگو امضا کرده اما او هنوز قراردادش را رسما با باشگاه گالیسیایی ثبت نکرده و می‌توان او را با پرداخت 3 میلیون یورو به دست آورد. بارسا همچنین شاید به روبی (که بخت او را هم اوایل بالا می‌دانستند) پیشنهاد بدهد.

ارنستو والورده را هم باشگاه کاتالان سال‌ها ستایش کرده. او سابقه بازی در بارسلونا را دارد و هرگاه بلوگرانا نیاز به مربی جدیدی دارد نام او برده می‌شود. اما او تازه به اتلتیک بیلبائو رفته و رابطه قدرتمندش با این باشگاه باسکی انتقالش را عملا غیرممکن ساخته.

یوپ هاینکس، مربی سابق بایرن مونیخ و سر الکس فرگوسن، مربی سابق منچستریونایتد هم بعید است از بازنشستگی به درآیند. تازه آنها گزینه‌های بلندمدتی هم نیستند. روبرتو مانچینی در تابستان از منچسترسیتی جدا شده اما او جایگاه بالایی در لیست ندارد.

فرانک ریکارد هم در دسترس است اما دوران قبلی او در نوکمپ با دو فصل بی‌جام به پایان رسید و بعید است او را برای بار دیگر به این باشگاه ببرند.

دو نفر اهل روزاریو هم هستند: مارسلو بیلسا و جراردو مارتینو. نفر اول اتلتیک را در انتهای فصل پیش ترک کرد و نفر دوم پس از حضور در نوولز اولدبویز بدون باشگاه است. هر دو زیر نظر هستند هرچند که لیونل مسی مارتینو را ترجیح می‌دهد و اگر بارسلونا نتواند لوییس انریکه را به خدمت بگیرد او گزینه جالبی خواهد بود.


استمرار و درک باشگاه

لوییس انریکه 300 بازی با پیراهن بارسلونا انجام داده و سه فصل هم در سال‌های 2008 تا 2011 مربی این تیم بوده. این مربی آستوریایی در آن سه فصل همکاری نزدیکی با گواردیولا، مربی تیم اصلی و دستیارش، ویلانووا داشت.

انریکه 43ساله در کنار برخی از اعضای ارشد تیم هم بازی کرده است. از جمله کارلس پویول، چابی، آندرس اینیستا و ویکتور والدس. او همچنین مربی بسیاری از بازیکنان جوان بارسلونا بوده. اگر بارسا به دنبال استمرار و درک از باشگاه است هیچ فردی بهتر از او را نمی‌تواند پیدا کند.

والورده و لادروپ هر دو برای بارسا بازی کرده‌اند اما دوران بازی‌شان دورتر بوده و استخدامشان هم بسیار دشوارتر است. ریکارد هم در سال‌های 2003 تا 2006 با بارسا دوران موفقی داشت و دو بار فاتح لالیگا و یک بار فاتح لیگ قهرمانان شد. اما او گزینه‌ای جدی نیست. مربی هلندی را خوان لاپورتا به بارسا آورد و روسل می‌خواهد از دوست سابق و دشمن فعلی‌اش فاصله بگیرد.

مارتینو امتیاز مسی را دارد اما در اروپا تجربه‌ای نداشته.


سبک بازی

برخی از نمایش‌های درخشان اتلتیک بیلبائو در فصل 12-2011 یادآور بارسلونا در بهترین فرمش بود. گواردیولا پیش از آغاز مربی‌گری در یک میهمانی با بیلسا مشورت کرد و نصیحت‌های او را جویا شد. فلسفه آنها مشترک است و پپ بارها گفته که بیلسا گزینه‌ای عالی برای جانشینی او در نوکمپ است. مربی سابق تیم ملی آرژانتین از نظر سبک بازی گزینه مناسبی است، هرچند که برخی از بازیکنان اتلتیک گفتند که برایشان زمان برد تا خود را مطابق با ایده‌های پیچیده ال‌لوکو (مرد دیوانه) سازند.

فلسفه مارتینو مشابه بیلسا است و او هم بسیار سبک بازی بارسا را دوست دارد. تیم نوولز با او مثبت و جذاب بازی می‌کرد و قهرمان آرژانتین شد و به نیمه‌نهایی کوپالیبرتادورس هم رسید. سبک او به کار بارسا می‌آید.

لادروپ بازی تهاجمی را دوست دارد و همین باعث شده بساری در نوکمپ طرفدار او شوند. والورده هم به همین دلایل محبوب است. ایده‌های آندره ویلاش-بواش هم کاملا در هماهنگی با باشگاه کاتالان است. این مربی پرتغالی انعطاف‌پذیری بالایی از نظر تاکتیکی دارد و بارها گفته سیستم 3-3-4 محبوب بارسا را دوست دارد.

لوییس انریکه هم مانند گواردیولا در این سیستم برای بارسلونا بازی کرده و آن را در بارسلونای ب هم پیاده کرد. این مربی 43ساله دونده ماراتون و شرکت‌کننده در رقابت‌های سه‌گانه است. او دوست دارد تیم‌هایش از نظر جسمانی فوق‌العاده آماده باشند و این خوشایند مقامات بارسلونا است؛ به‌ویژه که بارسا در انتهای فصل گذشته تحلیل رفت و در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان مقابل بایرن مونیخ نتیجه فضاحت‌باری گرفت.

مانچینی اما عملگراتر است و به همین دلیل چندان مناسب نیست. هرچند بارسا اگر تیتو در انتهای فصل پیش خداحافظی می‌کرد به دنبال جانشین مانچینی در منچسترسیتی، یعنی مانوئل پیگرینی می‌رفت. باشگاه مدت‌هاست سبک بازی مطابق با بارسای پیگرینی را می‌ستاید اما در حال حاضر آمدن او محال است.

رابطه با بازیکنان و رسانه‌ها

رابطه بیلسا با رسانه‌ها بسیار شده که خراب شود. مربی آرژانتینی با بسیاری از بازیکنانش در اتلتیک هم درافتاد. از جمله با خاوی مارتینس و فرناندو یورنته که هر دو باشگاه را ترک کردند. بارسا به همین دلیل چندان تمایلی به مربی سابق آرژانتین ندارد. او به‌ندرت بیش از دو فصل در یک باشگاه می‌ماند و اغلب باشگاه‌ها را در شرایط بدی ترک می‌کند.

مارتینو بسیار کمتر جنجالی است. او البته زمانی که مربی تیم ملی پاراگوئه بود همیشه محبوب رسانه‌ها نبود، اما در هر حال همیشه رابطه هماهنگی با مطبوعات داشته و میان بازیکنان هم محبوب است.

لوییس انریکه پس از حضور در رم به تکبر متهم شد. او مانند گواردیولا در حد بسیار زیادی از بازیکنانش کار می‌کشد و انتظاراتش بسیار بالاست. این همان چیزی است که شاید بارسا در نیمه دوم فصل پیش کم داشت. این مربی 43ساله هرچند در رئال مادرید هم بازی کرده اما هم بازیکن محبوبی در کاتالونیا بود و هم مربی محبوبی شد. این یعنی مطبوعات و طرفداران کاتالان با ملایمت بیشتری با او برخورد خواهند کرد. همچنین او احترام بازیکنان را هم خواهد داشت که بسیاری از آنها او را بسیار خوب می‌شناسند و با او در داخل و خارج میدان کار کرده‌اند.

در نام‌های دیگر این لیست لادروپ و هاینکس به بارسلونا می‌آیند. آنها هم در میان بازیکنان و هم در جمع رسانه‌ها محبوب بودند. باید به خاطر داشت که آمدن ژوزه مورینیو در سال 2008 به بارسا به دو دلیل منتفی شد: سبک بازی او، و رابطه جنجالی‌اش با رسانه‌ها.


عملکرد پیشین

با نگاه به کارنامه سه مربی گذشته بارسلونا درمی‌یابیم که موفقیت در جاهای دیگر چندان مهم نیست: ریکارد بدون قهرمانی بزرگی پا به نوکمپ گذاشت، گواردیولا تجربه مربی‌گری در سطح اول فوتبال را نداشت و ویلانووا هم از دستیاری به مربی‌گری رسید. اما همه مربیان موفقی بودند.

از مربیانی که در روزهای گذشته نامشان برده شده هاینکس موفق‌ترین است (البته بدون در نظر گرفتن فرگوسن که تقریبا غیرممکن است مربی بارسا شود)، مانچینی موفقیت داشته، ویلاش-بواش سه قهرمانی در یک فصل با پورتو کسب کرده، مارتینو با نوولز قهرمان لیگ آرژانتین شده و چهار بار لیگ پاراگوئه را فتح کرده، و لادروپ هم فصل پیش با سوانزی جام اتحادیه را برد.

لوییس انریکه هم در دوران کوتاه مربی‌گری‌اش جامی نداشته اما عملکرد او به عنوان بازیکن و مربی در بارسای بی (که تیم را به دسته دوم آورد و سوم کرد) او را بهترین گزینه می‌سازد. راحت می‌توان متوجه شد چرا این مرد اهل آستوریا گزینه اصلی بارسلونا در تابستان است.