پیش درآمدی برای یک لالیگای متفاوت

نیمار و گرث بیل در تیتر خبرها بوده اند اما داستان واقعی تابستان امسال لالیگا خروج تعدادی از بازیکنان درجه اول از لیگ اسپانیاست.

اولین کسی که از لالیگا خارج شد فالکائو بود. نگردو و سولدادو هم بعد از او رفتند. این بازیکنان فصل پیش در جدول گلزنان در رده های سوم، چهارم و پنجم بهترین ها بودند. همه رفتند.

اما جدای از اینها، نیمار به بارسلونا آمد و بیل در حال پیوستن به مادرید است. در  ماه گذشته مهمترین تیترهای رسانه ها در اسپانیا این دو بازیکن بوده اند.

در سی روز گذشته مارکا 28 بار برای رئال تیتر زده است ده تای آنها درباره بیل بوده است.اما داستان اصلی در جهت دیگری در جریان بوده است. در مسیر مهاجرت بازیکنان از لالیگا.

حدود 70 بازیکن این فصل از لالیگا رفته اند. البته خروج همه آنها مهم نیست. خروج آلکانترا به مقصد مونیخ و هیگواین به مقصد ناپولی از مواردی بود که منطقی بود و بارسا و رئال نمی توانستند کاری برای آنها بکنند. با این وجود باید گفت بحرانی در لالیگا جریان دارد.

تنها شش باشگاه در این تابستان خریدهایشان از فروششان بیشتر بود: رئال و بارسا به همراه ویارئال( شش و نیم میلیون یورو) ، گرانادا ( شش و سه دهم میلیون یورو)،وایادولید(250هزار یورو) و الچه.

برای دومین سال پیاپی باشگاه های اسپانیایی بیش از آنکه بازیکن بخرند، فروخته اند. در همین زمان باشگاه های انگلیسی، فرانسوی و ایتالیایی همه بیش از فروشش، به خرید بازیکن پرداخته اند. در آلمان، اوکراین،روسیه،ترکیه ، پرتغال و هلند هم در همین دوره زمانی خرید بازیکن بیش از فروش بوده است. بازیکنانی که اسپانیا را ترک کرده اند به آرژانتین، برزیل، یونان،ابوظبی،روسیه،قطر،مکزیک،دانمارک،آمریکا ، بلژیک و آذربایجان رفته اند.

باشگاه تقریبا در همه موارد مجبور به فروش شده اند. میزان کل بدهی های باشگاه های اسپانیایی حدود چهار میلیارد یورو تخمین زده می شود. تعداد زیادی از باشگاه های سطح اول و دوم اسپانیا به دلیل وضع مالی خود از شمایل باشگاه خارج شده اند و به لحاظ حقوقی دولت اداره آنها را بر عهده گرفته است.

مالاگا و رایو وایه کانو حتی نتوانسته اند استانداردهای یوفا را برآورده کنند. بدهی های مالیاتی باشگاه های اسپانیایی حدود 500 میلیون یورو است و دولت بسیار جدی است که این مسئله را حل و فصل کند.

مقامات اسپانیایی می گویند که باید این مالیات ها پرداخت شود و راه دیگری نیست. البته یک راه باز گذاشته اند: بازیکنان باید بروند! تاثیر کاهش کیفیت تیم ها بر لالیگا واضح است: مادرید فصل پیش 15 امتیاز با بارسا فاصله داشت و با همین فاصله دوم شد.

بزرگترین اختلاف امتیازی تاریخ لالیگا بین تیم های اول و دوم. بارسا خود با 100 امتیاز قهرمان شد و با رکورد سال قبل رئال مساوی کرد. تنها هفت بار تیم ها توانسته اند از 90 امتیاز عبور کنند و هر هفت بار در چهار سال گذشته اتفاق افتاده است. حتی اتلتیکو مادرید هم نتوانست فصل پیش این وضعیت را مورد تهدید قرار دهد. آنها قهرمان کوپا شدند  و مدتی هم در رده دوم جدول قرار داشتند اما در نهایت 9 امتیاز کمتر از رئال و 24 امتیاز کمتر از بارسلونا کسب کردند.

خنده دار است اما رئال سوسیه داد که در رده چهارم قرار گرفت به لحاظ امتیازی به انتهای جدول نزدیک تر بود تا به صدر جدول! اتلتیکو این فصل فالکائو را از دست داده و سوسیه داد هم ایارمندی را با 38 میلیون یورو به رئال داده.

هر چه در جدول  پایین تر برویم اوضاع از این هم بدتر می شود. تنها دو تیم خود را تقویت کرده اند و مابقی تضعیف شده اند. والنسیا سولدادو را از دست داده است. والنسیا پیش از این و در فصول قبل، داوید سیلوا، داوید ویا، خوان ماتا و یوردی آلبا را هم از دست داده بود.

مالاگای رده ششمی ، جرمی تولالان، خواکین،خولیو باپتیستا و ایسکو را از دست داده است. بتیس رده هفتمی هر دو هافبک مرکزی خود را از دست داده است. رایو هم چند بازیکن از جمله بهترین گلزن خود را از دست داده. سویای رده نهمی، خسوس ناواس و نگردو را فروخته است. 

در راس همه اینها بیلبائو است که در نهایت فرناندو یورنته را فروخت. یورنته به یوونتوس رفته است. از تیمی که در جام کنفدراسیون های برای اسپانیا بازی کردند، 9 بازیکن این فصل در خارج از اسپانیا بازی خواهند کرد و تنها یکی از آنها که در اسپانیا مانده اند، در تیمی به جز رئال و بارسا بازی خواهد کرد: داوید ویای 31 ساله که بارسا به او اجازه خروج داد.

اگر باشگاه های سال گذشته نتوانستند به صورت واقعی رقابت کنند آیا این فصل می توانند رقابت کنند؟ واضح است که جواب منفی است. البته از یک نظر مسئله دیگر رقابت کردن نیست. مسئله اصلی بقاست!زنده ماندن است!  فصلی پیش روست که دو تیم اصلی همه را شکست می دهند و تنها دو ال کلاسیکو قهرمان را مشخص می کند. 36 مسابقه و فقط دو ال کلاسیکو تعیین کننده است. این اتفاق را پیش از این هم دیده ایم! البته قطعا شاهد کمی غافلگیری خواهیم بود. که البته بیشتر یک ماجراجویی خواهد بود.این سناریو را هیچ هواداری نمی پسندند.

برای دو بزرگ لالیگا، هر امتیازی که از دست برود یک اشتباه بزرگ خواهد بود و به سختی قابل جبران! این امر به تک تک بازی های آنها تنش بسیاری خواهد داد . به ال کلاسیکو ها نیز. به بازیکنان نیز.

در این وضعیت ظاهرا رئال وضع بهتری دارد. به تاتا مارتینو چندان خوشبینانه نگاه نمی شود. بارسا در تابستان تحت تاثیر خروج ویلانوا بود. آلکانترا هم  تیم را تحت تاثیر قرار داد. هر دوی آنها به طرز بدی از باشگاه جدا شدند.اما رئال در آرامش بوده است. بارسا هنوز نتوانسته مدافع مرکزی بخرد. فصل پیش رئال در بازی های اول فصل لغزید و جام را از دست داد اما در این فصل بازی های بارسلونا سخت تر است. از شش بازی اول بارسا چهار تا در برابر مالاگا،والنسیا،سویا و سوسیه داد خواهد بود. رئال تنها با هیچ یک از این ها در این مدت بازی ندارد. تنها در هفته سوم باید با اتلتیک بازی کند.

جدای از این همه بدبینی ، باید گفت که هواداران تیم های از نبرد قهرمانی مایوس نیستند. بازیکنان خوب هنوز هم هستند و بازیکنان بهتری هم ظهور خواهند کرد. کادر مربیگری تیم ها عالی است و چشمه تولید بازیکن نخشکیده است. اسپانیا به تولید بازیکن ادامه خواهد داد. بحران ،فرصت است. ویارئال با جیوانی دوس سانتوس و سلتا با لوئیز انریکه به دسته بازگشته است. گرانادا هم دیگر تیمی است که به لالیگا ملحق شده. الچه بعد از 30 سال به لالیگا رسیده است. بتیس 12 بازیکن از دست داده اما 13 بازیکن خریده است.   والنسیا با وجود اینکه هر فصل بازیکن از دست داده اما توانسته هر فصل خود را سرپا نگه دارد. آنها هلدر پوستیگا را هم خریده اند. سوسیه داد در اروپا حاضر خواهد بود و با فروش ایارمندی هم کنار خواهد آمد. سویا هم مجددا سرمایه گذاری کرده است. هنوز هم می توان انتظار هیجان در لالیگا را داشت...