از بازی های پرگل گرفته تا حضور تیم آماتور تاهیتی، این جام پر از وقایع تر و تازه و دیدنی بود
این بار برزیل میزبان بزرگان قاره ها بود. سرزمینی که در آن فوتبال یک ورزش نیست، بلکه نوعی جنون است. عشق به فوتبال پبر و جوان، زن و مرد، فقیر و غنی و سیاه و سفید نمی شناسد و به همین دلیل انتظارات از این مسابقات، فراتر از دوره های پیشین آن بود و در نهایت نیز برآورده شد.
از بازی های پرگل گرفته تا حضور تیم آماتور تاهیتی، این جام پر از وقایع تر و تازه و دیدنی بود. نیمار، شاید پیش از این بیشتر برای خوره های فوتبال شناخته شده بود، اما علاقمندان معمولی این ورزش، بی صبرانه انتظار دیدن بازی های او را می کشیدند. اسپانیا - برزیل، دیداری بود که همگی سال ها منتظر آن بودند. ایتالیا با بازی های پرگل، همه را شگفت زده کرد. ژاپن اگر چه به جز تاهیتی آماتور، تنها تیمی بود که این رقابت ها را بدون امتیاز به پایان برد، اما بی شک نماینده ای قابل اعتناء برای آسیا بود و همگان را به تحسین واداشت و حتی خود تاهیتی با وجود آنکه 24 گل در سه مسابقه دریافت کرد، اما هرگز به فکر اتلاف وقت نبود و حتی به اصطلاح، زیر توپ نزد. آنها در هر سه بازی خود، از دقیقهء یک تا نود در سطح خودشان و با تمام توان، فوتبال بازی کردند
ایتالیا - برزیل، حساس ترین بازی دور مقدماتی بود، دیداری که شاید کمتر کسی انتظار دیدن شش گل، در آن را داشت و همین طور نمایش دیدنی هر دو تیم به ویژه ایتالیا، آن هم در خانهء برزیل، رضایت بخش بود. بدون تردید، این پیکار به همراه بازی ایتالیا-ژاپن، به خاطرات خوش این رقابت ها پیوستند.
اما سوال بزرگ این تورنمنت "اسپانیا" بود. اینکه تزلزل های رئال مادرید در لالیگا و بارسلونا در لیگ قهرمانان، این تیم را نیز تحت تاثیر قرار می دهد؟ دور اول چالشی نبود که بتوان به طور قطع، پاسخی برای این پرسش از دل آن یافت. اما نیمه نهایی که تکرار فینال سال گذشتهء جام ملت های اروپا بود، محک خوبی برای ماتادورها بود، اسپانیا برابر ایتالیا که 120 دقیقهء بدون گل داشت و نمایش آتزوری فراتر از انتظار بود، هر چند سرانجام و در ضیافت پنالتی ها، مغلوب شاگردان ویسنته دل بوسکه شدند، اما دیگر خبری از اقتدار لاروخا نبود و این امر بر نگرانی های طرفداران این تیم، افزود.
سرانجام روز موعود فرا رسید، برزیل برابر اسپانیا. پر افتخارترین تیم جهان در مقابل حکمران چند سال اخیر فوتبال. میزبان آمده بود تا با شکست قهرمان جهان و اروپا، جام را در مهد سامبا نگه دارد و خود را به عنوان مدعی جدی جام جهانی 2014 نشان دهد. هنوز چیزی از شروع بازی نگذشته بود که دروازهء قرمز پوش ها، روی یک ضربهء ایستگاهی باز شد. همه از اسپانیا انتظار یک بازی سراسر هجومی برای جبران این گل داشتند، اما سهم آنها فقط مالکیت توپ بود تا این که در آستانهء پایان نیمهء نخست، گل دوم را هم دریافت کردند
در تمامی نیمه ی اول و شاید در طول نود دقیقه، تنها موقعیت جدی اسپانیا ضربهء پدرو بود، که با دفع فوق العادهء داوید لوئیز مواجه شد. تیم لوئیز فلیپه اسکولاری در نیمهء دوم فاصله را به عدد سه رساند، سرخیو راموس پنالتی به دست آمده از خطا روی ناواس تازه وارد را به بیرون زد و پیکه نیز که بارها مغلوب نیمار شده بود سرانجام با دریافت کارت قرمز به دلیل خطای بر روی او، از زمین اخراج شد، تا اسپانیا تلخ ترین شب چند سال اخیرش را تجربه کند و بدین ترتیب سلسائو، که در تب بردن جام جهانی در کشور خودش می سوزد، جام جهانی کوچک را در خانه نگه داشت، تا برای سایر رقبا خط و نشان بکشد.
بازی های هجومی، جذاب و نتایج مطلوب باعث شد که هواداران برزیلی با این تیم آشتی کنند و حالا آنها بسیار امیدوارند که تابستان سال آینده نیز، جام را بالای سر کاپیتان تیاگو سیلوا ببینند.
رلاذر