نیمار، بیل و کاکا؛ خریدهایی برای طرفداران یا مربیان؟

فصل دیگری از نقل و انتقالات به پایان رسید. مانند همیشه همه چیز تا آخرین دقیقه جذاب بود. 

      

 آن  هم بدون در نظر گرفتن این که این ستاره‌ها آیا واقعا نیازهای تیم را برآورده می‌سازند؟ ستاره چه مهاجم باشد و چه مدافع، و چه حتی بازیکن ذخیره‌ای باشد که قرار است از روی نیمکت کار را دنبال کند، هیچ کدام از این‌ها مهم نیست.

اما تیم‌ها باید نقاط ضعف فصل‌های پیش را بیابند و خود را در این مناطق تقویت کنند. این باید اولویت اصلی آنها باشد. اگر هنوز منابعی برای خرید بازیکنان دیگر داشتید، مشکلی نیست و بروید بازیکن خود را بخرید و پیام خود را به دیگران اعلام کنید. مگر نباید نیازهای تیم مهم‌تر از نیازهای باشگاه باشد؟

آیا نیمار بارسلونا را قوی‌تر می‌سازد؟ قطعا. اما آیا او نیاز این تیم به مدافع را برطرف می‌کند؟ همین گویای همه چیز است. البته اتکای بیش از حد آنها به لیونل مسی در فصل گذشته دردسرساز شد. اما خرد شدن بارسا به دستان بایرن مونیخ در نیمه نهایی لیگ قهرمانان به دلیل ضعف دفاعی این تیم بود. آنها امسال هم دفاع شکننده‌ای دارند چون تقویتش نکرده‌اند.

رئال مادرید از سوی دیگر ورود نیمار به نوکمپ را با شکستن رکورد انتقالات و خرید گرث بیل پاسخ گفت. اما کارلو آنچلوتی هیچ جانشینی برای کریم بنزما ندارد جز آلوارو موراتا. گونسالو ایگواین هم به ناپولی رفته است. بارها گفته می‌شود که کریستیانو رونالدو در این پست می‌تواند بازی کند، اما رکورد قیمت خرید او با هزینه رئال برای گرث بیل شکسته شده و مشخص نیست این بازیکن حساس چگونه باز کردن راه برای بال ولزی واکنش نشان خواهد داد. شاید خرید لوییس سوارس عاقلانه‌تر بود. لیورپول دوست نداشت او را به رقیبی در انگلیس بفروشد و شاید به انتقال او به اسپانیا برایشان مطلوب‌تر بود.

در انگلیس هم منچستریونایتد دست کم به دنبال بازیکنی در پستی بود که به آن واقعا نیاز بسیاری داشتند. اما آنها مدت بسیاری را تنها به دنبال یک هافبک گذراندند و همین باعث شد دستمایه تمسخر همگان شوند. مروانه فلینی در آخرین روز خریداری شد؛ آن هم پس از آن که یونایتد در تابستان بازیکنان بسیاری را تعقیب کرد، و از همه بیشتر سسک فابرگاس را. اما این خرید در نهایت زیر سایه تلاش آنها برای خریدن آندر اررا از اتلتیک بیلبائو قرار گرفت و ناکامی در خرید او بود که باعث شد آنها به فکر اقدامی دقیقه نودی بیفتند.

برزیلی ها خریدهایی مفید هستند. اما آیا آنها مشکلات دفاعی میلان و بارسا را رفع می کنند؟

میلان نمونه‌ای عالی در این زمینه است. کاکا پس از چهار سال به خانه بازگشت. همین که صدها طرفدار مقابل بالکن دفتر ویا توراتی جمع شدند تا ببینند این برنده سابق توپ طلا پیراهن میلان را برایشان تکان می‌دهد نشان داد باشگاه توانسته به بهترین شکل مرهمی بر فصل نقل و انتقالات متوسطش بگذارد.

کاکا به صورت رایگان به میلان رفت و این باشگاه تنها بر مبنای عملکرد او باید به رئال پول بپردازد. این خرید از این نظر بسیار خوب است. اما آیا او می‌تواند در قلب دفاع بازی کند؟ میلان پیش از کاکا هم در زمینه بازیکنان تهاجمی در اروپا از بهترین‌ها بود. اما میلانی‌ها نیاز به بازیکنی داشتند که خط دفاعی‌شان را تقویت کند. دفاع آنها در دو بازی اول این فصل مقابل دو تیم کوچک هلاس ورونا و کالیاری بسیار به مشکل برخورد.

به نظر می‌رسد باشگاه‌ها امروزه بیشتر نگران راضی کردن طرفدارانشان هستند تا مربی‌شان. مربی نیاز به بازیکنانی دارد که بتواند از آنها استفاده کند، نه این که با آنها در انتخاب ترکیب سرسام بگیرد.

آرسن ونگر، مربی آرسنال را به دلیل ربودن عالی مسعود اوزیل از رئال مادرید ستایش می‌کنند. حق هم دارند. اما چرا مربی‌ای که اصرار فراوانی داشته که به اصولش وفادار مانده و بیهوده خرج نکند (یا کلا خرج نکند!) از مسیرش خارج شده و این بازیکن آلمانی را خریده است که البته با او یکی از بهترین خطوط میانی انگلیس را خواهد داشت؟

شاید آنها زیر فشاری شدید بودند و مجبور شدند با این یک خرید وجهه خود را حفظ کنند. اما آنها پیش‌تر می‌توانستند گونسالو ایگواین را بخرند تا گزینه دیگری در خط حمله به جای اولیویه ژیرو داشته باشند و البته طرفداران را هم به همان میزان شاد کنند.

اگر ژیرو مصدوم شود یا در طول فصل از فرم خارج شود چه خواهد شد؟ آن هم در فصلی که احتمالا آرسنال با تاتنهام، همسایه‌اش رقابتی سخت برای چهارم شدن در لیگ خواهد داشت؟ فراموش نکنیم که آنها مبارزه سختی در لیگ قهرمانان دارند و باید با بروسیا دورتموند، ناپولی و مارسی در گروه F بازی کنند. نه این که اوزیل خرید بی‌ارزشی باشد. در واقع گرفتن اوزیل یکی از بهترین انتقالات تابستان بود. اما اوزیل اولویت توپچی‌ها نبود.

باشگاه های بزرگی که به دنبال رفع نقاط ضعفشان نبودند
	باشگاه	پاشنه آشیل	بزرگترین خرید	قیمت
	Barcelona	دفاع	نیمار (مهاجم)	€57m
	Real Madrid	مهاجم مرکزی	بیل (بازیکن تهاجمی)	€100m
	AC Milan	دفاع	کاکا (هافبک)	Free
	Arsenal	مهاجم مرکزی	اوزیل (هافبک)	€50m
	PSG	مدافع راست	کاوانی (مهاجم)	€64m
	Bayern Munich	مهاجم مرکزی	تیاگو (هافبک)	€25m

اما در زمینه خریدهای دفاعی. شاید نتوان باشگاه‌ها را شماتت کرد. هر چه باشد این روزها گزینه‌های خوب زیادی در بازار وجود ندارد. تیاگو سیلوا از معدود مدافعان کلاس جهانی است و مرتبا خبرهایی از جدایی او از پاری سن‌ژرمن به گوش می‌رسید.

پی‌اس‌جی باز هم دست به خریدهای بزرگ زد. اما نه در محل مناسب! آنها هنوز در پست مدافع راست مشکل دارند و نه کریستوف ژایه و نه گرگوری ون‌درویل گزینه‌های خوبی نبوده‌اند. اما آنها 64 میلیون یورو بابت خرید ادینسون کاوانی پرداختند تا او زوج زلاتان ایبراهیموویچ شود که در خط حمله آنها می‌درخشید.

روی کاغذ این دو نفر می‌توانند هر دفاعی را خرد کنند. اما تاکنون که دیده‌ایم، آنها به‌سختی می‌توانند کنار هم بازی کنند و اتفاقا فصل را هم خوب شروع نکرده‌اند.

بایرن مونیخ هم بی‌دلیل تیاگو را از بارسلونا خرید. همین باعث شد لوییز گوستاوو بازیکن مازاد پپ گواردیولا شود. آنها بازیکنان خلاق بسیاری دارند اما جانشینی برای ماریو گومز نخریدند. هرچند که گفته می‌شد روبرت لواندوفسکی را زیر نظر دارند. تعداد زیاد هافبک‌ها باعث می‌شود پپ گواردیولا در حفظ سطح بایرن دچار مشکل شود.

اما بی‌تردید برندگان انتقالات یوونتوس، بروسیا دورتموند، ناپولی و تاتنهام بودند. آنها تنها در جاهایی که لازم بود پول خرج کردند و تیمی ساختند بهتر و مجهزتر از فصل پیش.

ناپولی و تاتنهام به‌خوبی از میلیون‌ها یورویی که بابت کاوانی و بیل به دست آوردند استفاده ردند. آنها تیم‌هایشان را در سراسر زمین تقویت کردند و البته نیاز به زمان دارند تا نتایج خوب برایشان از راه برسد. ماه‌های آینده نشان خواهد داد که این دو باشگاه در مسیر درستی هستند.

یووه و دورتموند هم از معدود باشگاه‌هایی بودند که به فکر تقویت نقاط ضعفشان بودند. ایتالیایی‌ها سرانجام مشکل حمله خود را با خرید کارلوس تبس و فرناندو یورنته برطرف کردند. آنها تا این تابستان صبر کردند تا خریدهایشان را انجام دهند. این همان کاری است که باشگاه‌های بزرگ باید انجام دهند. آنها فصل پیش گزینه‌های زیادی در حمله نداشتند اما این مشکل دیگر برطرف شده است. در دورتموند هم جدایی ماریو گوتزه دیگر به خاطرات پیوسته و بازیکنان جدید عالی بوده‌اند. پیر-امریک آئوبامیانگ و هنریخ مخیتاریان درخشش بسیاری داشته‌اند. آنها همین حالا هم اقتدار خود را در بوندس‌لیگا به نمایش گذاشته‌اند. همچنین سوکراتیس پاپاستاتوپولوس، مدافع سابق میلان هم می‌تواند هم در مرکز دفاع بازی کند و هم در کناره‌ها.

باشگاه‌ها در این روزها یا بیش از حد به راضی کردن هواداران بدون توجه به نیازهای مربی توجه می‌کنند، یا این که دارند تجارت انجام می‌دهند و بازیکنانی می‌خرند که برایشان درآمدزایی داشته باشند.

در هر حال خرید بازیکنان مناسب باید اولویت اصلی باشد. چون برای طرفداران نتایج داخل میدان بیش از هر چیزی اهمیت دارد. راضی کردن هواداران با ستارگان باعث می‌شود آنها به اشتباه فکر کنند باشگاهشان در مسیر درستی حرکت می‌کند.

روند فعلی نگران‌کننده است. پنجره انتقالات هم به نحوی است که باعث می‌شود تیم‌ها در روزهای آخر از روی ترس و وحشت دست به خرید بزنند و مبالغ هنگفتی را صرف کنند. اوضاع احتمالا به همین وضع ادامه می‌یابد. این که منافع باشگاه تامین شود یا منافع تیم پرسش مهمی است. اما زمانی بود که این دو هم‌جهت بودند و تناقضی با هم نداشتند. آن روزها دیگر خاطره شده‌اند.